Kim był dla mnie JPII (Propozycja budowy pomnika)

Jeżyk

Przeżywamy kolejną rocznicę śmierci JPII. Warto porozmawiać kim był dla mnie, dla nas ,wielki nasz rodak, jak odebraliśmy jego odejście. Na początek moja własna refleksja o JPII.
Dla mnie był i pozostał wielkim autorytetem moralnym, człowiekiem wielkiego formatu. Cieszył się szacunkiem polityków i uznaniem narodów wszystkich kontynentów. Myślę że na tym polegała Jego niezwykła osobowość, że potrafił dotrzeć do serca każdego człowieka, potrafił się pochylić nad człowiekiem ułomnym, chorym, również i tym który skierował do niego lufę pistoletu i oddał do niego strzały.Szanował i okazywał szacunek dla innych religii, potrafił zaskarbić sobie ich sympatię i przychylność. Miałem okazję oglądać go dwukrotnie. Pierwszy raz kiedy odwiedzał Kołobrzeg, w roku 1969, w rocznicę tysiąclecia ustanowienia biskupstwa w Kołobrzegu i objęcia tego urzędu przez biskupa z Bambergu. Drugi raz kiedy odwiedzał Koszalin. Uczestniczyłem w sprawowanej przez niego Mszy św. Zachowałem również bilet zaproszenia na tę uroczystość.Miał odwagę nie wstydzić się swojej choroby, ułomności, nie ukrywał jej, pokazał jak z godnością należy znosić cierpienie i starość, kres życia. Tym wszystkim zaskarbił sobie szacunek i uznanie i pozostał w sercach nie tylko polaków.

Jeżyk

W Koszalinie rocznicę śmierci JPII obchodzono bardzo uroczyście. Najpierw w koszalińskiej katedrze odprawiono Mszę św. w jego intencji a następnie o godz. 21,39 wyruszyła procesja do kościoła Św. Ducha przy którym w roku 1991 Ojciec Święty odprawił uroczystą Mszę św. w której uczestniczyłem. Od tamtego wydarzenia tereny na których była sprawowana Msza otrzymały nazwę Plac Papieski. Odległość od Katedry do kościoła to około 1,2 km. Procesja prowadzona była trasą którą wówczas przejeżdżał JPII. Wzdłuż całej trasy po obu stronach ulicy paliło się tysiące zniczy, a wierni nieśli zapalone świece. Była to wzruszająca uroczystość która przypomniała nam obecność naszego Papierza w naszym mieście a jednocześnie jego odejście do Domu Ojca.
Ps.
Rozumię że to duży wydatek, ale teren po rozebranym starym kościele byłby wspaniałym miejscem na ustawianie choćby skromnego pomnika naszego ukochanego Ojca Świętego. Myślę że i husowska "Polonia" dołączyła by się do udziału w kosztach jego budowy. Było by to dobre miejśce do rocznicowych uroczystości czy zapalenia znicza. a jednocześnie zagospodarowania miejsca po nie istniejącym już kościele. Temat otwarty........

[link widoczny dla zalogowanych]

Tak wygląda pomnik JPII przy koszalińskiej katedrze, ale taka forma to sprawa zbyt kosztowna jak na husowską społeczność. Może znajdę jakiś inny, przykład

Właśnie znalazłem coś bardziej realnego:

[link widoczny dla zalogowanych]

Sądzę że taki pomnik był by realną propozycją dla Husowa

Acer

Niestety w naszej parafii, nie za bardzo pamięta się chyba o Janie Pawle II, przez 2 lata w rocznicę śmierci papieża, odbywały się czuwania przygotowywane przez harcerzy, w ubiegłym roku nie było niestety nic, a w tym roku, wieczór poświęcony pamięci Jana Pawła II był przygotowany przez Ośrodek Kultury i Bibliotekę, ale już w sali Ośrodka Kultury (chwała tym ludziom którzy to przygotowali, w takim "kryzysie chęci" jaki u nas panuje). Zasmuca natomiast fakt, że w kościele (na mszy popołudniowej) nikt nawet nie wspomniał o rocznicy śmierci Jana Pawła II, nie mówię już o tym, że na niedzielnych ogłoszeniach też nie było o tym mowy.
Dlatego sceptycznie się odnoszę do propozycji budowy pomnika, a szczegółowo to do możliwości dogadania się w tej kwestii z ks. proboszczem, bo trudno to zrobić "obok".

iwosia

zgadzam się!!!! nie o taki pomnik chodzi i nie taki JP2 sobie wystawił! jego pomnik to wszyscy ludzie na calym świecie, ktorzy uznają Go za wielkiego człowieka, jego pomnik to pamięć!!!!!!milionów ludzi, nie łudźmy się Polacy nie są w tym najlepsi

Jeżyk

To co napisałeś Marku budzi moje zdumienie, wszak taka amnezja u osób które z racji swojej funkcji powinni pamiętać o tak ważnych wydarzeniach w historii kościoła, naszej Ojczyzny, świata, jest niepokojąca, albo lepiej.....żenująca i bardzo źle świadczy o nich samych. Ale ta przykra rzeczywistość zaprzecza temu co mówi Iwonka. Skoro tak ważne historyczne fakty uleciały z pamięci niektórym osobom, to sądzę że taki pomnik usytuowany w publicznym miejscu dobrze by służył przypomnieniu historii, nawet tej najnowszej.

iwosia

tak jak pomnik grunwaldzki służy pamięci o ważnych wydarzeniach historycznych?
lepiej nie....

Jeżyk

Kto interesował się historią pomnika grunwaldzkiego to pewnie pamięta że to co symbolizowało wiktorię grunwaldzką zostało z niego usunięte i zastąpione tymczasowo małym krzyżykiem który nijak nie kojarzy się z bitwą grunwaldzką. Dzisiaj pomnik ten to tylko kamienna podmurówka, a to trochę za mało aby spełniał swoją rolę dla której nasi dziadkowie go zbudowali. Był to ich wspaniały narodowościowy i obywatelski gest przed którym dziś chylimy głowy. Żyli w ubóstwie i biedzie a jednak uczcili ważne wydarzenie z przed kilku stuleci, czuli taką potrzebę. My niestety nie czujemy potrzeby uczenia w podobny sposób naszego Rodaka któremu zawdzięczamy również to że możemy dziecko chrzcić w kościele, bez obawy że spotkamy się z represjami, zostaniemy zwolnieni z pracy, czy przeniesieni na niższe stanowisko. Pamiętam te czasy. Kiedy chciałem otrzymać trzy miesięczny urlop z mojego zakłady pracy, aby pomóc ojcu przy budowie domu, musiałem złożyć deklarację że chcę kandydować na członka PZPR. Wtedy urlop otrzymałem. Ale wiernym członkiem nie byłem, gdyż po powrocie z urlopu, napisałem rezygnację z kandydowania, ze względu na planowany wyjazd do USA, do swojej narzeczonej. Dziewczynę miałem w Chicago , ale wtedy wyjazdu nie planowałem. To że dzisiaj jest inaczej zawdzięczamy własnie JPII. Warto o tym pamiętać a składka po 10 zł. na ten cel była by naszym wyrazem uznania dla niego.

iwosia

no nie wiem, myslę że zabraniać nie ma co kto czuje potrzebę niechaj ją realizuje, ja sceptycznie do tego podchodze

Jeżyk

Słusznie napisałaś Iwonko że "Jego pomnik to pamięć" To było by najlepsze ale jak jest z tą pamięcią najlepiej opisał Acer (odsyłam do jego słów) I temu właśnie przypominaniu pewnych postaci, wydarzeń, służą obrazy, pomniki, czy inne symbole religijne. To podstawowa i jedyna ich funkcja.
Odniosę się jeszcze do słów Acera. "Trudno zrobić coś obok" To święta prawda. ale też bardzo smutna. Znamy te słowa "Abyście byli jedno" A parafia jest podzielona na" Ja i ......oni" Brak dialogu, porozumienia, współpracy. Niestety, tak w rzeczywistości jest że jedni pozostawiają po sobie tylko krótki zapis w dokumentach parafii że sprawował taką czy inną funkcję od.........do. To jedyny po nich ślad. Inni pozostawiają po sobie trwały ślad swojej pracy, wysiłku dla całej wspólnoty parafialnej , dobre wspomnienie i pamięć po sobie że nie nie szli przez życie "na skróty" Dali z siebie tyle ile było tylko możliwe. Takim był Biskup Tadeusz Błaszkiewicz, ks. Julian Bąk, takim był Ignacy Błaszkiewicz, Wincenty Styś. Wszystkich ich pamiętam i o każdym z nich pisałem na tym Forum. Czy postawy bierne są normą naszych czasów? Wydaje mi się że nie, ale tylko osoby ambitne dochodzą do sukcesu.