Ślady husowian

Jeżyk

Miejscowym husowianom to się nie zdarza, ale dla tych którzy mieszkają daleko od Husowa jest to sympatyczna i miła niespodzianka. Parę dni temu przyszedł do mnie młody człowiek z pewną sprawą . Ponieważ od ręki sprawy załatwić nie mogłem, poprosiłem o numer komórki z sugestią że oddzwonię
Podałem notes i długopis. Zapisał numer a pod nim swoje nazwisko. NOSEK. Uśmiechnąłem się i mówię że nazwisko jest mi bliskie, jakby z moich rodzinnych stron. A skąd pan pochodzi, jeśli można ? Mówię ze z Podkarpacia, z okolic Łańcuta. A wie pan, mój pradziadek pochodził też z tamtych stron, z Husowa. Nazywał się Ignacy Nosek, a dziadek miał na imię Władysław. Porozmawialiśmy dłuższą chwilę, obiecał ze skontaktuje mnie z swoją ciotką mieszkająca w okolicach Białogardu. Mówi, to żywa chodząca historia i wiele by mi opowiedziała.

I jeszcze historyjka z dnia dzisiejszego. Pojechałem z małżonka na koszaliński cmentarz, na grób szwagra. Idąc cmentarną alejką małżonka mówi, zobacz jakiś husowiak tu spoczywa. Faktycznie, okazały nagrobek i na tablicy napis: Andrzej Nosek. Ur. 1957. zm. 2010.
I subskrypcja w formie otwartej książki;

Co mnie spotkało
To was nie minie
Ja jestem w domu
A wy w gościnie

Przypomnę inny przypadek (pisałem o tym w jednym z tematów)
Swego czasu mój syn załatwiał jakąś służbową sprawę w nie odległym Boninie u pewnej rodziny. To mała pod koszalińska miejscowość za czasów PRLu znana z prowadzonego tam wówczas Instytutu Ziemniaka który wprowadzał do uprawy nowe jego odmiany. Syn poprosił o dane, imię, nazwisko, miejsce i data urodzenia. Stanisław Kłak. Urodzony w Husowie. Tomek po przyjeździe do domu mówi uradowany, tato husowianina znalazłem w Boninie, Stanisław Kłak się nazywa. Skontaktowałem się ze Stanisławem, miła rozmowa i wielu znajomych. Dziś wiem że Stanisław już nie żyje.

Dla mnie takie przypadki śladu husowian którzy rozproszyli się w rożnych stronach są zawsze miłe i sympatyczne.

iwosia

ba!!!