Okruszki serca

Jeżyk

OKRUSZEK SERCA

Daj serca okruszek ptaszkom na swobodzie
Co żyje w gęstwinie o głodzie i chłodzie
Zechciej się podzielić słoninką czy ziarnem
By jej uratować zimą życie marne

Gdy wszystko jest skryte w śniegowej pierzynie
To trudno się żyje zgłodniałej zwierzynie
Zeschła trawa leży pod śniegiem i lodem
Nie ma się gdzie schronić, wszędzie wieje chłodem

Z dala słychać odgłos i nawoływania
Zgłodniałej watahy co do polowania
Szykuje już sforę, która w pościg ruszy
I sarny, jelenie po lesie rozprószy

A jastrząb nad ziemią krążąc tak wysoko
Namierza już celu, niezawodne oko
I jak błyskawica spada na ofiarę
Wnet z niej pozostanie tylko piórek parę

W tym brutalnym świecie pojęcie litości
W sercu drapieżnika nigdy nie zagości
Przebiegłość i siła instynktem ich rządzi
Kto kogo przechytrzy, przegra ten co zbłądzi

Okaż im życzliwość i pośpiesz im z pomocą
Rano czy wieczorem, nawet późną nocą
Wyłożyć im sianko, rozsypać nasiona
A teraz już kończę, opowieść skończona

Jeżyk. 06. 01. 2009