Poezja którą lubię

Jeżyk

TAKI KRAJ

Jest takie miejsce u zbiegu dróg,
Gdzie się spotyka z zachodem wschód...
Nasz pępek świata,
Nasz biedny raj...
Jest takie miejsce,
Taki kraj.

Nad pastwiskami ciągnący dym,
Wierzby jak mary w welonach mgły,
Tu krzyż przydrożny,
Tam święty gaj...
Jest takie miejsce,
Taki kraj.

Kto tutaj zechce w rozpaczy tkwić,
Załamać ręce, płakać i śnić,
Ten święte prawo
Ma, bez dwóch zdań...
Jest takie miejsce,
Taki kraj.

Nadziei uczą ci, co na stos
Umieli rzucić swój życia los,
Za ojców groby,
Za Trzeci Maj...
Jest takie miejsce,
Taki kraj.

Z pokoleń trudu, z ofiarnej krwi
Zwycięskiej chwały nadejdą dni.
Dopomóż Boże
I wytrwać daj!
To nasze miejsce,
To nasz kraj!

autor Jan Pietrzak

Jeżyk

W 71 rocznicę Powstania Warszawskiego przypomnę husowskim forumowiczom jedną z znanych powstańczych piosenek, śpiewaną wówczas dla podniesienia ducha walczącej Warszawy, wówczas jeszcze z nadzieją na zwycięstwo

Pałacyk Michla

Pałacyk Michla, Żytnia, Wola,
Bronią jej chłopcy od Parasola,
Choć na tygrysy mają visy,
To warszawiaki, same urwisy. Hej !

Czuwaj wiara i wytężaj słuch,
pręż swój młody duch, pracując za dwóch!
Czuwaj wiara i wytężaj słuch,
Pręż swój młody duch , jak stal!

Każdy chłopaczek chce być ranny
Sanitariuszki - śliczne są panny i gdy
Cie kulka trafi jaka, poprosisz pannę
Da Ci buziaka

Hej!

Czuwaj wiara i wytężaj słuch,
pręż swój młody duch, pracując za dwóch!
Czuwaj wiara i wytężaj słuch,
Pręż swój młody duch , jak stal!

Z tyłu za linią dekowniki,
Intendentura, różne umrzyki.
Gotują zupę, czarną kawę
I tym sposobem walczą za sprawę

Hej!

Czuwaj wiara i wytężaj słuch,
pręż swój młody duch, pracując za dwóch!
Czuwaj wiara i wytężaj słuch,
Pręż swój młody duch , jak stal!

Za to dowództwo jest morowe,
Bo w pierwszej linii nadstawia głowę,
A najmorowszy z przełożonych ,
To jet nasz ''Miecio'' w kółko golony

Hej!

Czuwaj wiara i wytężaj słuch,
pręż swój młody duch, pracując za dwóch!
Czuwaj wiara i wytężaj słuch,
Pręż swój młody duch , jak stal!

Wiara się bije, wiara śpiewa,
Niemcy się złoszczą, krew ich zalewa.
Różnych sposobów się imają.
Co chwila ''szafę'' nam przesuwają!

Hej!

Czuwaj wiara i wytężaj słuch,
pręż swój młody duch, pracując za dwóch!
Czuwaj wiara i wytężaj słuch,
Pręż swój młody duch , jak stal!

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeżyk

ZAMIAST

Ty, Panie tyle czasu masz
mieszkanie w chmurach i błękicie
A ja na głowie mnóstwo spraw
I na to wszystko jedno życie.

A skoro wszystko lepiej wiesz
Bo patrzysz na nas z lotu ptaka
To powiedz czemu tak mi jest,
Że czasem tylko siąść i płakać

Ja się nie skarżę na swój los
Potulna jestem jak baranek
I tylko mam nadzieję, że...
że chyba wiesz, co robisz, Panie.

Ile mam grzechów? któż to wie...
A do liczenia nie mam głowy
Wszystkie darujesz mi i tak
Nie jesteś przecież drobiazgowy

Lecz czemu mnie do raju bram
Prowadzisz drogą taką krętą
I czemu wciąż doświadczasz tak
Jak gdybyś chciał uczynić świętą.

Nie chcę się skarżyć na swój los
Nie proszę więcej, niż dać możesz
I ciągle mam nadzieję, że...
Że chyba wiesz, co robisz, Boże.

To życie minie jak zły sen
Jak tragifarsa, komediodramat
A gdy się zbudzę, westchnę - cóż
To wszystko było chyba... zamiast

Lecz póki co w zamęcie trwam
Liczę na palcach lata szare
I tylko czasem przemknie myśl
Przecież nie jestem tu za karę.

Dziś czuję się, jak mrówka gdy
Czyjś but tratuje jej mrowisko
Czemu mi dałeś wiarę w cud
A potem odebrałeś wszystko.

Nie chcę się skarżyć na swój los
Choć wiem, jak będzie jutro rano
Tyle powiedzieć chciałam ci
Zamiast... pacierza na dobranoc

( Z repertuaru Edyty Gepert)

Jeżyk

JEST JAK JEST

Dziś nie chcę już małych burz
Tanich i codziennych twych łez
Więc nie wracaj już by znów mówić,
Że jesteś sam.

Dzień dużo dni
Noc nocy sto wiele lat
Głupia wiara wczas
Mijający czas ,który zmieni
Coś zbliży nas.

Nie, mów nic, nie powtarzaj się
Sam to wiesz sam to wiesz
Zawsze było źle
Dosyć prób dosyć prób
To już wieczór, to już mrok
Pożegnajmy się bez słów

Pójdziesz dalej zwykły fakt
Wszystko ma swój kres
Przecież musisz czuć
Nie ma słowa wróć jest jak jest.

Nie mów nic, nie powtarzaj się
Sam to wiesz, sam to wiesz
Zawsze było źle
Dosyć prób dosyć prób
To już wieczór to już mrok
Pożegnajmy się bez słów.

Pójdziesz dalej zwykły fakt
Wszystko ma swój kres
Przecież musisz czuć
Nie ma słowa wróć jest jak jest.

Nie mów nic nie powtarzaj się
Sam to wiesz sam to wiesz
Zawsze było źle
Dosyć prób dosyć prób
To już wieczór to już mrok
Pożegnajmy się bez słów

Pójdziesz dalej zwykły fakt
Wszystko ma swój kres
Przecież musisz czuć
Nie ma słowa wróć jest jak jest.

Z repertuaru Sióstr Panas

Jeżyk

POWIEDZIAŁ PAN

Powiedział Pan człowiekowi
Nie wszystko w raju ci wolno!
I czekał, co człowiek zrobi?
A człowiek wybierał wolność.

Jest w nas to ziarno sprzeciwu.
Ta pycha i pokuszenie.
Ciekawość i żądza przygód.
To one zmieniają Ziemię.

A Pan Bóg jest miłosierny.
Nas stworzył na podobieństwo.
Wie, że wśród najbardziej wiernych
Kiełkuje czasem szaleństwo.

Tak ważne jest wybaczanie.
To boski tkwiący w nas gen.
Bez niego jesteś cierpieniem,
A życie zmieniasz w zły sen.

I żadne odszkodowanie,
Nawiązka, rekompensata -
Nic zmienić nie są już w stanie.
Zostaje uraz na lata.

Gorycz się staje wyrzutem
Dla świata i wobec Boga.
Odrzuć to ziarno zepsute
I pomyśl: Nie tędy droga!

A jeśli wolisz Oskara -
Drogiego, Złotego Cielca.
Jak człowiek żyć się nie starasz.
Wciąż będzie śnił się morderca.

Choćby ci złoto oddano
I pokłon złożyła Ziemia -
Nie takich z raju wygnano.
Nie wrócą bez wybaczenia.

(net)

Jeżyk

O! wy kwiaty mej młodości, prosto z łąki zioła,
Co na Matkę Boską Zielną znoszą do kościoła
I stawiają Częstochowskiej, by podniosła rączkę,
Nad firletkę, macierzankę i nad srebrną drżączkę,
Nad rozchodnik i lawendę, nad rutę i miętę,
Bo to wszystko przecież Boże, bo to wszystko święte
Jak stajenka betlejemska z prostym polskim bydłem.
Więc zrównane są te zioła z mirrą i kadzidłem

(Jan Lechoń, "Rymy częstochowskie")

Jeżyk

CHRYSTUS FRASOBLIWY

Stoi kapliczka przy wiejskiej drodze.
W kaplicy świątek - Chrystus Frasobliwy.
Głowa podparta, zadumał się srodze,
Dlaczego tyle ludzi nieszczęśliwych
Jest na tym świecie pięknym i prawdziwym.

Czy moja męka nie poszła na marne?
Czemu tak mało wśród ludzi miłości?
Dla mnie każde ludzkie istnienie jest ważne,
Od samego poczęcia, do późnej starości,
By je potem Bóg w niebie, na wieczność ugościł.

Najwyższy czas już do opamiętania.
Nie zasmucaj człowieku więcej swego Boga.
Zacznij w końcu przestrzegać Jego przykazania,
A nie spotka cię w życiu żadna straszna trwoga.
Kochaj bliźniego, kochaj Pana Boga.

NN

Jeżyk

W święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Idzie Matka Boska Siewna
Po jesiennej roli
Sieje ziarno w ziemię czarną
W złotej aureoli

Rzuca swe promienne blaski
Na pola i sioła
Miłosierna, pełna Łaski
Patrzy dookoła

A jesienne kwiaty przed nią
Na miedzy się chylą
Ranek do stóp jej blask sieje
Zapatrzenia chwilą

Idzie drogą, idzie polem
Niby mgła powiewna
Błogosławić ludzką dolę
Matka Boska Siewna

Wiatr ją muska i całuje
Kraj błękitnej szaty
Szepczą cicho "Awe Maria"
Na miedzy bławaty

(net )

Jeżyk

Dwie matki

U brzegu Wołgi siwej
gdzie jarzębiny wian

nad grobem szepcą iwy
tu legł ochotnik Jan

U brzegu Wisły modrej
gdzie zboża złoty łan

pod ciepłą piasku kołdrą
czołgista śpi Iwan

W wioszczynie nadwołżańskiej
staruszkę rozpacz rwie

na grobie tym bezpańskim
zapala świeczki dwie.

A druga matka stroi
grób Wani w wonne bzy

czy ktoś nad Jaśkiem moim
uroni także łzy.....

I tu, i tam się żali
jednako wiatru śpiew.

Synowie dwaj przelali
za wspólną sprawę krew

(net)

Wiersz powstał zapewne w czasach promowania Przyjaźni Polsko - Radzieckiej, jednak to co opisuje jest zawsze takie samo i nie ma tu znaczenia narodowość. Żal po stracie syna jest wszędzie taki sam

Jeżyk

POMYKA JESIEŃ

Po łąkach mgły się snują gęsto
I babie lato ścieżki wikła,
Nocami ciągną dzikie gęsi,
Z wysoka nas żegnają krzykiem.

Liść rdzawy pod stopami chrzęści
I spada z świerku sucha szyszka,
Nocami ciągną dzikie gęsi,
Jesień jak rudy lis pomyka.

Pomyka jesień gdzieś na zapiecek ciepły,
Ślad Słońca blady ledwie skrzy się w oknie.
Pomyka jesień, kałuża szronem krzepnie,
Zając na przemian w polu schnie i moknie.

Pomyka jesień, w nas tli się jeszcze sierpień,
Niedopalona do cna skwaru szczypta.
Pomyka jesień, tarniny depcze cierpkie,
Struny pękają w lata kruchych skrzypcach.

We wrzosach brzęk już milknie pszczeli
I dąb się stroi w kolor miedzi.
Zostanie sosen wierna zieleń,
Krwawiący głóg na szarej miedzy.

I gęsi wnet ustanie przelot,
Gawronów chmara nas nawiedzi.
Krakaniem czarnym świat obdzielą,
Jesień tu długo nie usiedzi.

Pomyka jesień gdzieś na zapiecek ciepły,
Ślad Słońca blady ledwie skrzy się w oknie.
Pomyka jesień, kałuża szronem krzepnie,
Zając na przemian w polu schnie i moknie.

Pomyka jesień, w nas tli się jeszcze sierpień,
Niedopalona do cna skwaru szczypta.
Pomyka jesień, tarniny depcze cierpkie,
Struny pękają w lata kruchych skrzypcach.

Pomyka jesień gdzieś na zapiecek ciepły
Ślad słońca blady ledwie skrzy się w oknie.
Pomyka jesień...

(Z repertuaru Małgorzaty Ostrowskiej )

Jeżyk · Wysłany: Wto 12:42, 14 Mar 2017 Temat postu:

TYLKO JEDNO MAM ŻYCZENIE

Wiem, że ojciec mi przekazał marne geny,
I Polakiem najgorszego jestem sortu.
W twoich ustach to komplement. Z tej oceny
Jestem dumny i nie czuję dyskomfortu.

Wiem, że chciałbyś mnie na siłę uszczęśliwić,
Zbawić duszę, zanim spalisz mnie na stosie,
Żądza władzy absolutnej mnie nie dziwi,
Ale wara! Nie decyduj o mym losie!

Wiem, że dla mnie wszelakiego chciałbyś dobra.
Nie chcę tego! Niech wdzięczności nikt nie żąda.
Mnie nie zmuszą żadne Kempy ani Ziobra,
Z kim mam sypiać, kogo słuchać, co oglądać.

Wiem, że zwykła przyzwoitość dziś jest w cenie,
Warto walczyć, choć niejeden guz zaboli.
Cenię wolność. Przeto jedno mam życzenie:
Żebyś, ku..wa, się ode mnie odp….olił *

*Jako Polak najgorszego sortu nie potrafię tego wyrazić subtelniej

Tekst - Borkowski

Ps.
Myślę iż ten wiersz wyraża odczucia wielu z nas Mruga

Jeżyk

OPOWIEŚC

Samotny Anioł drogą zmęczony
przycupnął cicho na Połoninie
i choć był lotem wielce zdrożony,
wzrok utkwił w pięknej górskiej krainie.

No i rozczulił się Anioł Boski,
patrząc do okien bieszczadzkich domów,
ujrzał w nich radość, ale i troski,
usłyszał wiele krzykliwych gromów.

Niektóre chaty, choć pobielane
na cztery spusty zamknięte drzemią,
a na cmentarzach krzyże złamane
i ogrom mogił zrównanych z ziemią.

Ruin też pełno, po cerkwiach ślady,
wsie wysiedlone, a na ich ścieżkach
kapliczki tylko lub dzikie sady
i puste domy, gdzie cisza mieszka.

Anioł pokochał ten błogi spokój,
który panuje w dzikiej krainie,
choć Jego duszę ścisnął niepokój
to postanowił tu żyć jedynie.

Wdychał wciąż zapach łąkowych kwiatów
był ich barwami oczarowany,
patrzył na bezkres bieszczadzkich szlaków,
pejzaż zielenią namalowany.

Tak się zachłysnął górskim widokiem,
o Bożym Świecie całkiem zapomniał,
po Połoninach wodził wciąż wzrokiem,
wsłuchał się w pieśni, które las szumiał.

Potem mu w uszach cisza dźwięczała,
która w tych stronach zapada błoga,
serce i myśli uspokajała,
poczuł się Anioł tu bliżej Boga.

Maria Cenar

Jeżyk

KRAJU MÓJ KRAJU

Smutno mi czasem kraju … mój kraju.
Gdy ludzie ludzi tak opluwają.
Gdy ktoś bez sensu … za dobroć ginie.
To po policzku moim łza płynie.

Kraju … mój kraju czasem mi smutno,
Gdy się przyglądam tym wszystkim kłótniom.
Smutno mi kraju … nie wiem dlaczego?
Podziały gnębią Orła Białego.

Co Ci się stało narodzie dumny?
Wieko nie jednej zamknąłeś trumny.
Krew przelewałeś swoją ,bliźniego.
Nie nauczyło cię to niczego?!!!

Ktoś mówi … Polska jest na kolanach.
Wolność na zawsze nie jest nam dana!!!!
Ktoś dzieląc … hasło rzuca o zgodzie.
O WOLNOŚĆ walczyć trzeba narodzie!!!

Barańska Izabela
Nikozja 14.01.2019

Ps.

Wiersz napisany w kontekście tragicznej śmierci prezydenta Gdańska

Jeżyk

ZOSTAŃ Z NAMI MELODIO

To nie deszcz
To są krople Chopinowskich nut.
To nie szept
To fortepian oddycha tak.
Nie znam słów,
Myśli znam.

Dlatego...
Zostań z nami melodio,
Co jest w Tobie ja wiem.
Jesteś ogniem i wodą.
Jesteś prawdą i snem.

W każdym z nas tyle pragnień
Nie odkrytych jest.
Mija czas, lecz niełatwo
Wyjawić je.
Tobie też, ani mnie.

Dlatego...
Zostań z nami melodio,
Co jest w Tobie ja wiem.
Jesteś ogniem i wodą.
Jesteś prawdą i snem.

"Wawele"

Jeżyk

Kolejny, pisany życiem i dobrym wspomnieniem wiersz Wesoly

Na wsi u babci

Do dziś pamiętam, a nawet czuję,
smak babcinego wiejskiego żurku.
Bagażem wspomnień się delektuję,
błądząc myślami gdzieś po podwórku.

Jakże odległe są tamte chwile,
gdy po ściernisku biegałem boso.
Dziecięcych wspomnień mam w głowie tyle,
że wciąż w beztroski świat mnie przenoszą.

Bo cóż do szczęścia dziecku potrzeba,
gdy jeszcze wszystko dokoła eko?
Wystarczy pajda swojskiego chleba,
wczesne ziemniaki i zsiadłe mleko.

Nieprzetworzone i świeże wszystko,
z własnej hodowli kurczak i kaczka…
Z sadu owoce, te bez oprysków,
rankiem , samemu, zerwane z krzaczka.

Wiem, że to wszystko już się nie zdarzy,
bo czas przemija i świat się zmienia.
Jednak przyjemnie czasem pomarzyć
i wpaść do babci, której już nie ma.

autor

jlewan