Ważna decyzja

Jeżyk

Wystąpienie z seminarium to ważna życiowa decyzja. Będąc w ubiegłą niedzielę na Mszy św. zauważyłem siedzącego w ławce Mariusza. To krewny naszych bliskich sąsiadów. Seminarzysta. Dwa i pół roku w seminarium duchownym w Koszalinie. Jeszcze niedawno widziałem go jak asystował księdzu przy sprawowaniu Mszy św. jako kleryk. Wysoki. przystojny, dawał nadzieję na dobrego i zaangażowanego kapłana. W niedzielę siedział w ławce już w cywilnym ubraniu, nie wchodził do zakrystii, nie zbierał na tacę. Po prostu jeden z wielu. Siedziałem tuż za nim i tak sobie myślałem, co teraz czuje, obserwując ołtarz już od tej drugiej strony ?

Swoimi myślami byłem razem z nim. Co odczuwał w tej nowej sytuacji którą zmienił tak niedawno ? Wydaje mi się że przez głowę Mariusza przechodziła burza bardzo różnych myśli. Zachowywał sie spokojnie, ale co działo się w jego duszy, wie tylko on sam. Widywałem go niekiedy u sąsiadów, gdyż przyjaźnił się z ich synem studentem i córka. To jakby zawrócenie z połowy drogi. Dokąd ? Zapewne do życia świeckiego. Przyznam że gdybym znalazł się na miejscu Mariusza, czułbym w sobie jakieś rozdarcie, może wręcz gorycz. Gdy człowiek znajdzie się na takim życiowym rozdrożu, nie może czuć się komfortowo. Coś ambitnego umknęło obok. Czy to co obecnie staje przed nim, będzie jego spełnieniem ? Wszystko to jest wędrówką w nieznane, a życie zweryfikuje każdą naszą decyzję. Smutny

pilipiuk

Lepiej zrezygnować z seminarium, niż być później rozdartym w sobie lub kiepskim duchownym.

Tragedii nie ma.

Jeżyk

Tu inny podobny przypadek, ale już o jeden szczebel wyżej. Odejście z kapłaństwa.

Warto przeczytać cały wątek i poznać rozterki i dylematy osoby, osób, na drodze do kapłaństwa i już jako kapłana. Sam proces kształcenia, traktowania, dziwny i niekiedy prowadzący do rezygnacji z seminarium a także kapłaństwa :