Tu ciągle nowe--- wiersze Jeżykowe

Jeżyk

RADOŚĆ I SMUTEK

Radość i smutek, dwa stany duszy
Obydwa znane wszystkim dokładnie
Pierwszy z nich daje uśmiech na twarzy
Drugi ukryty gdzieś w sercu na dnie

Niekiedy toczą z sobą zmagania
Lub piszą rozejm na krótką chwilę
Moment wytchnienia, myśli swobodne
I czas upływa przyjemnie, mile

Lecz nie na długo,bo smutek wraca
Jest to chwilowe tylko wytchnienie
Głęboko skryty gdzieś w sercu na dnie
Znów radość życia przysłania cieniem

Gdzie kręta ścieżka gdzie prosta droga
Radość i smutek wciąż idą w parze
To nieodłączne uroki życia
Które sam Stwórca zesłał nam w darze

Kto zna receptę by smutek, troski
Nie przygniatały nas swym brzemieniem
A każda chwila dobrze przeżyta
Stała się dla nas błogim wytchnieniem

Skoro inaczej być już nie może
Bo któż pogodzi odczucia sprzeczne
Troski i smutki polubić trzeba
Jedne i drugie też są konieczne

Jeżyk. 19. 01. 2014

~~~#~~~#~~~#~~~

OKRUSZEK SERCA

Daj serca okruszek ptaszkom na swobodzie
Co żyją w gęstwinie o głodzie i chłodzie
Zechciej się podzielić słoninką czy ziarnem
By im uratować zimą życie marne

Gdy wszystko jest skryte w śniegowej pierzynie
To trudno się żyje zgłodniałej zwierzynie
Zeschła trawa leży pod śniegiem i lodem
Nie ma się gdzie schronić, wszędzie wieje chłodem

Z dala słychać odgłos i nawoływania
Zgłodniałej watahy co do polowania
Szykuje już sforę, która w pościg ruszy
I sarny, jelenie po lesie rozprószy

A jastrząb nad ziemią krążąc tak wysoko
Namierza już celu, niezawodne oko
I jak błyskawica spada na ofiarę
Wnet z niej pozostanie tylko piórek parę

W tym brutalnym świecie pojęcie litości
W sercu drapieżnika nigdy nie zagości
Przebiegłość i siła instynktem ich rządzi
Kto kogo przechytrzy, przegra ten co zbłądzi

Okaż im życzliwość i pośpiesz im z pomocą
Rano czy wieczorem, nawet późną nocą
Wyłożyć im sianko, rozsypać nasiona
A teraz już kończę, opowieść skończona

Jeżyk. 06. 01. 2009

pilipiuk

Jeżyk

Św.ANDRZEJ APOSTOŁ

Był wiernym uczniem św.Jana
Gdy ten nauczał tam, nad Jordanem
Po chrzcie Jezusa u jego brzegów
Wraz z bratem Piotrem poszedł za Panem

Był jednym z pierwszych wśród apostołów
Który w Jezusie widział Mesjasza
Gdy Jezus dostrzegł że idą za nim
Andrzeja z Piotrem szczerze zaprasza

I pierwsze słowa, Mistrzu gdzie mieszkasz
Jezus im mówi, zobaczcie sami
Wtedy zostawią łodzie i sieci
Zostaną jego apostołami

A Jezus zebrał uczniów dwunastu
I szli nauczać z Dobrą Nowiną
Mówił o Ojcu, głosił nauki
Aż nauczania trzy lata miną

Był świadkiem cudu w Galilejskiej Kanie
Gdy Jezus wodę zamienił na wino
To pierwszy z cudów który uczynił
Na słowa matki i za jej przyczyną

Andrzej po świecie pięćdziesiątnicy
Głosi nauki dla słowiańskich ludów
Od brzegów Dniepru aż po wielki Dunaj
Tam dokonuje też wielu cudów

Gdy miasta Patras przebył granice
Rzymski namiestnik rozkaz wydaje
Zapada wyrok niesprawiedliwy
Na drzewie krzyża życie oddaje

A tłum zebrany licznie w około
Ciągle domagał się uwolnienia
Nie ma w nim winy, zewsząd wołano
Ani przestępstwa chociażby cienia

Lecz ku zdumieniu licznego tłumu
Prośba Andrzeja wszystkich poruszy
Nie dozwól Panie by mnie zdjęto z krzyża
Zanim nie oddam Ci swojej duszy

Tak skończył życie Andrzej apostoł
Oddany Bogu, pełen pokory
Służąc do końca Bogu i ludziom
Wskrzeszał umarłych, uzdrawiał chorych

Dziś jest patronem parafii wielu
Zaś kult Andrzeja ciągle się szerzy
A w jego wsparcie i wstawiennictwo
Od dawnych czasów wielu z nas wierzy

Jeżyk 23. 01. 2014

[link widoczny dla zalogowanych]

Napisałem już kilka wątków o innych świętych a o św. Andrzeju patronie mojej parafii dopiero teraz. Wiersz spóźniony prawie o dwa miesiące, ale tak jakoś wyszło.

Domyślam się że na wklejonym przez Pilipiuka zdjęciu powyżej, jest wójt Gminy Markowa. Miło mi gościć w swoim wątku tak szanowaną osobę Mruga

Dwóch panów obok nie rozpoznaję niestety.

Jeżyk

WIATRAKI

Wiatraki to obraz z czasów
Dawnego wiejskiego sioła
Odeszły już w zapomnienie
Któż je przywrócić zdoła

Wrosły w krajobraz wioski
Gdzie strzechą pokryta chata
Stary drewniany kościółek
Dziś to odległe już lata

Te wielkie skrzydła drewniane
Co w ruch wprawiają koła
I kamień ciężki, ogromny
Któż go obrócić zdoła

By w mąkę zamienić zborze
We żniwa kosą skoszone
Ręcznie związane w snopki
I równo w kopy złożone

To wyraz twórczej myśli
Ujarzmić siły natury
Co drzewa kładą pokotem
I przewracają mury

Jak w starym wierszu Staffa
Skrzypią wiatraki drewniane
Na tle jasnego nieba
Wciąż bardzo zapracowane

Ich wielkie skrzydła wytrwale
Obraca powoli wiatr
Wiejący przez połoniny
Od Karpat albo od Tatr

Dziś je oglądać można
W skansenie, starej rycinie
I to co było tak piękne
Z naszej przestrzeni już ginie

Dawna odległa historia
Wiatrak i młyn nad strumieniem
Kto dziś pamięta te czasy
Przeszłość pogrąża się cieniem

Jeżyk 31. 01. 2014

[link widoczny dla zalogowanych]

pilipiuk

Jeżyk

Są różne wersje i zapewne żadna z nich nie jest na 100% pewna. Poniżej wkleiłem dwie z nich i też są różne. Nie ma historycznych dokumentów o miejscach nauczania św. Andrzeja. Są to jedynie domysły i spekulacje. To co napisałem mieści się zatem w granicach błędu.

"W tradycji usiłowano wybadać ślady jego apostolskiej działalności po Zesłaniu Ducha Świętego. Orygenes (+ 254) wyraża opinię, że św. Andrzej pracował w Scytii, w kraju leżącym pomiędzy Dunajem a Donem. Byłby to zatem Apostoł Słowian, których tu właśnie miały być pierwotne siedziby.

"O ile mamy jakieś informacje o życiu św. Andrzeja przed Zesłaniem Ducha Świętego, o tyle trudniej jest ustalić miejsce jego życia po Pięćdziesiątnicy. Tradycja chrześcijańska próbowała odtworzyć historię jego działalności. Orygenes mówi, że św. Andrzej pracował w Scytii, między Dnieprem a Donem. Według wielu innych miał ewangelizować w Azji Mniejszej, a stamtąd prawdopodobnie udał się do Achai, w której poniósł śmierć męczeńską. "

Niemniej dziękuję za chęć dotarcia do prawdy Wesoly

pilipiuk

Jeżyk jako kolejne historyczne źródło. W dwóch powyższych nie ma Dniepru ORAZ Dunaju.

Jeżyk

ŚWIĘTY WALENTY

Kto dziś pamięta kim był Walenty
Żył w trzecim wieku i został ścięty

Gdy cesarz Klaudiusz rządził cesarstwem
Rzym był podówczas niemal mocarstwem

Legenda głosi że był lekarzem
Tę umiejętność otrzymał w darze

Inna zaś mówi ze był biskupem
Umacniał ludzi natchniony duchem

Lecz się naraził wnet cesarzowi
Gdy młodej parze ślub błogosławi

Wszak cesarz Klaudiusz dbał o legiony
Zakazał chłopcom poślubić żony

Ale Walenty miał inne zdanie
I za to wkrótce przed katem stanie

Gdy na spełnienie czekał wyroku
W więziennej celi, z rana do zmroku

Wnet jego serce miłość przenika
Gdyż się zakochał w córce strażnika

Choć niewidoma, pełna uroku
Marzy by stanąć przy jego boku

Wówczas wybranka wzrok odzyskuje
Co Walentemu się przypisuje

Że z jego woli, twierdzi lud cały
To Walentemu przysparza chwały

Będąc w więzieniu chciał pojąć żonę
Dla zakochanych stał się patronem

W przeddzień gdy wyrok wykonać mieli
List do niej pisze z więziennej celi

Zapewne że żalem że już odchodzi
Wszak się kochali bo byli młodzi

Jeżyk 13. 02. 1014

[link widoczny dla zalogowanych]

pilipiuk

Jeżyk

KK ślubów gejom nigdy nie udzielał Wesoly

Opatrzne skojarzenia Zalamany

pilipiuk

Czyli też zauważyłeś niefortunne sformułowanie w wierszu?

Wciąż dociekam o źródło.

Jeżyk

Zgadza się. Nie jest to sformułowanie najszczęśliwsze Smutny

Jak przyjdzie mi lepsza myśl do głowy, to go zmienię. Chciał bym jednak zachować właściwy sens i rym a to niekiedy trudno pogodzić

Źródło można zidentyfikować po wpisaniu odpowiedniego hasła w wyszukiwarce.

A zdjęcie zakochanej pary Mruga

świetne i bardzo wymowne Mruga

pilipiuk

Cóż, sens został zmieniony. Co to za wielki problem napisać młodej parze zamiast młodym chłopcom.

Jeżyk

Jeżyk

'' PRZYJACIELE"

Mieć dobry rower albo samochód
Obejść się bez nich przecież nie sposób
Są to najlepsi dwaj przyjaciele
Dają rozrywkę i szczęścia wiele

Jedź więc nad wodę gdy dzionek śliczny
Lepiej rowerem........ekologiczny
Leśne ostępy przemierzyć łatwo
Sam lub z rodzinką czy z szkolną dziatwą

Lub samochodem przemierzać drogę
Tu niespodzianki zdarzyć się mogą
Gdy pies lub zając wbiegnie na drogę
Skrócić im życia przecież nie mogę

Jeśli na kawę chcesz do sąsiada
W kiepską pogodę gdy deszczyk pada
Wtedy korzystaj też z samochodu
Unikniesz deszczu, grypy i chłodu

Gdy jedziesz lasem tak bez wahania
Jeż może wracać gdzieś z polowania
Albo jelonek wyskoczy skrycie
Dobrze gdy śmierci znów umknie życie

Cóż więc poradzić teraz ci mogę
Jedź więc uważnie, obserwuj drogę
Niech się nie zdarzy to ani razu
Radzę uczciwie, zdejm nogę z gazu

Nie pędź jak wicher gdzieś na pustyni
Bo w krótkiej chwil wszystko się zmieni
Możesz zostawić dzieci i żonę
I dobrą pracę, wszystko skończone

A twój samochód na złom oddadzą
Ciebie wnet w skrzynkę drewnianą wsadzą
Co będzie dalej ? Zamknięta sprawa
Więc szanuj życie, to nie zabawa

Jeżyk 13. 02. 1014

[link widoczny dla zalogowanych]